11 Kasım 2010 Perşembe

ÇOCUKLUK

Kursağımda kalan hevesti çocukluk
Yırtık ayakkabılarla gitmek okula,
Gizli gizli ağlamak veyahut
Yada boyun bükmek bu lanet dünyaya.
İllallahlarım, eyvallahlarımdan az iken
Bismillahlarımı kapıda bırakmak
Yahut küçük bir kar tanesinden mutlu olmak
Kolay görünebilir belki ama
Zor patikalarda umutla koşmaktı çocukluk
Parçalanmış oyuncaklarla arkadaş olmak
İçi boş kovalara davul diye vurmak
Çamurlarla oynamak mesela
Çamurdan adamlar yapmaktı çocukluk
Büyüyünce ne olacağını bilmeden
Büyümek istemek
Erkekliğimle gurur duyarken
Çocukluğumdan utanmaktı çocukluk

Barış ERKİN

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder